نزار_قبانی

لأن كتفكِ كان بمثابةِ غيمةٍ أتّـكئُ عليـها أبـداً لـم أذبل،

حتّى‌عندما صارت‌الأيام جَفافاً قِفاراً لم أذبل،

لأن المطر لم يكن في السماء بل في أعماق قلبي ...

شانه‌هایت به سانِ ابری است،

که وقتی بر آن‌ تکیه می‌کنم، هر گز پژمرده نمی‌شوم!

اگر خشکسالی باشد، پژمرده نمی‌شوم،

زیرا باران نه در آسمان،

بلکه در اعماقِ قلبِ من است ...

‌ نزار_قبانی