ع ش ق

گاه عشق گم است اما هست…هست چون نیست…اصلا مگر عشق چیست؟آنچه که پیداست…؟

نه…عشق اگر پیدا و آشکار باشد که دیگر عشق نیست…!

عشق از آن رو هست که نیست!پیدا نیست ولی حس میشود…میشوراند…منقلب میکند…به رقص و شلنگ اندازی وا میدارد… میگریاند… میچزاند… ومیکوباند و میدواند…دیوانه به صحرا…

گاه آدم…خود آدم عشق است…بودنش عشق است…رفتن و نگاه کردنش عشق است…دست و قلبش عشق است…درتو میجوشد بی آنکه ردش را بشناسی!بی آنکه بدانی ازکجا در تو پیدا شده…روییده…شاید نخواهی هم…شاید هم بخواهی و ندانی…نتوانی که بدانی…